11 Ocak 2018, Perşembe
saat: 02:59
hadi bu gece de bir seyler zırvalayayım (:
yarin kritik bir görüşmem var.
stresliyim biraz.
2 sene oncesine kadar ebeveynin poncik sevgisiyle sarmalanan, bir sorun oldugunda "alo baba" diye tek telefonla isini hallettiren, veya "anne sunu bi halletsene" diye uzerinden sorumluluğu atan, tek derdi okumak, gezmek, arkadaslar olan biriydim.
simdi ise, hayatin sorumluluklarını yüklenmiş,
babam "alo kizim" diye beni aradigi,
derdim oldugunda bile "annem her sey super gidiyor" diye hiçbir sey belli etmeyen birey oldum.
gerçek anlamda büyümeyi yaşadım. gercek anlamda hayati sırtladım.
dertler Boyle teker teker gelmiyordu, üst üste. birini algılayamadan digeri. "dertlerime, adamsanız teker teker gelin' repliğini haykırarak boguldugum zamanlar yaşadım. ve en onemlisi, kimseye sizlanmadim. ne yasadimsa kendim yaşadım, bir de sevgili ablamla..
ilk öğrendiğim sey, insanları gercekten umursamamayi öğrendim. lafta degil, ciddi anlamda umursamamak..
cok sey öğrendim gercekten, bunları zamanla yazacağım sanırım.
ama en Guzel öğrendiğim sey,
bu süreçte yanımda kim var kimin yok olduğuydu..
off yazmak istediklerim bi anda cok üst üste geldi.. (:
