14 Eylül 2018, Perşembe
saat: 02:33
Telefondan yazmayı hiç sevmiyorum. Öte yandan kağıdı kalemi de alıp yazmıyorum tabii. Bunu ancak ve ancak kendime söyleyebileceğim şeyler için yapıyorum. Bilgisayar ekranı ideal oysa. Ama telefondan yazıyorum şimdi. Maksat biraz da huzursuzluk olsun, yoksa ne eğlencesi kalır gibi.
Günlerdir biraz işsizlikten, biraz da var olan işleri küçümseyip sürüm sürüm süründürmeye olan meylimden garip garip şeyler yapıyorum. Arka arkaya reçel ve fıstık ezmesi yapıyorum. İki iş arasında olmayacak bir filmden 7 dakika izliyor ve sonra öteki şeyi yapmaya geri dönüyorum.
Tüm iç çamaşırlarımı yıkadıktan sonra (?) bir torbaya koydum. Geri çekmeceye kaldırmadan önce çekmeceyi silmem gerekiyor ve muhtemelen aylarca iç çamaşırlarımı torbadan giymek zorunda kalacağım çünkü silmek asla ve asla yıkamak kadar harekete geçirici bir eylem değil. viledanın icadı da çok garip sahiden. ben böyle bir şeyi ticarileştirecek olsam hemen “mal mı insanlar, bunu gören herkes bir sopanın ucuna bir bez bağlar evde, niye gelip bunu alsın” diye kendimi çürütür, gider yatardım. mesela son bir dakikada da büyük harf duyarlılığımı kaybetmişim. Artık fark ettiğime göre gene yapabilirim.
Hayat işte. hop on hop off.
saat: 02:41
içimi. çok. naif. bir. anlamsızlık. kaplıyor.
saat: 02:41
bazen.
