08 Aralık 2018, Cumartesi
saat: 21:33
Herkes cok yarali ve hasarli. Hepimizin yukleri inanilmaz. Bazilarimiz yokmus gibi davraniyoruz, bazilarimiz gercekten farkinda olmuyor agirliklarinin, bazilarimiz ise cok sansli o yuklere iyi gelecek kisilerle rastlasiyor. Yaralarindan ogrenen ve yukleriyle yere cakilip saplanip kalmayan insanlarla karsilasmak dilegiyle.
Neredeyse 2007'den beri gercek anlamda yalniz kalmadim. 5 uzun iliski, hic birinin arasinda dogru duzgun zaman yok. 5 bambaska kadin. Ek olarak bazen ayrilik aralarinda gereginden fazla tanisilan bedenler,dudaklar, gunu birlik sacmaliklar.
Simdi ilk kez yalnizim, ne hissettigimi bilmiyorum. 31 yasindayim ve bir yanim her sey daha yeni basliyor derken bir yanim da acaba neler olacak diyor. Hayatin baya hizla kacip gittigi korkusu da gelmeye basladi.
Yalniz kalmanin da cazip bir tarafi varken yillardir alistigim hayati biriyle paylasma olgusu da agir basiyor. Yani ben hayatimi baskalariyla birlikte anlamlandirarak yasamisim bunu farkettim. Farkli ulkeler, farkli sehirler ve buralara ait anilar ve hatiralar her bir kadina ayri ayri aitken benim hayatimda butunlesmis. Ama biliyor musun? Artik olacaksa da sonuna kadar son olsun. Cunku cok enerjim yok:)
Son iliskime dair de cok yazmamisim buraya ama bakinca anlasiliyor, ciddi ciddi bir kac kere ayrilip barismisiz. Sonucu 4 bucuk yila denk gelmis. Yarisi mucadele ve kan govdeyi goturen bir halde. Gecmis gecmiste kaldi ve kalacak.
Guzel bir sey hissediyorum bir yandan da. Son iliskim her ne kadar korkunc ve travmatik sekilde sonlandiysa da birini kosulsuz sevebilmeyi ve ask bitse de donustugu hisleri korumayi, devam ettirmeyi ogrenmis gibiyim. Bir onceki iliskilerimde belki yasim, belki kendimi olgunlastiramadigimdan cok kotu sonlara sebebiyet vermistim. Iki farkli durum da iki farkli yukle geliyor tabi ki. Incitmenin agirligi da incinmenin agirligi da cok baska yerlerden acitiyor insani.
Burda gecmisten guncelere baktikca zaten nasil da cocukca, anlamsiz tavirlar ve hayallerle ifade etmisim kendimi. Yas ve yasananlar muhim tabi ki. Farketmeden de nasirlasiyor insan.
Zaman:) Hepimizin dilinde zaman. Bazen prozac gibi uyusturuyor, bazense zihnini aciyor. Bir sekilde iyilestiriyor.
