10 Aralık 2018, Pazartesi
saat: 23:39
merhabalar günce, çoook uzun bi aradan sonra merhabalar..
neler oldu neler. Rezil gibi zamanlar geçirdim, çok üzüldüm, çok ağladım, çok mutlu, çok da güldüm. Şehirler değiştirdim, işe girdim çıktım..
En baştan başlamak gerekirse önce dedemi kaybettim. Karaciğer kanserinden. 2 gün sonra ölümünün 3.yılı olacak. Kollarımda öldü dedem, öldüğü gün. ölmeden önce gördüm rüyamda en son onu, Bir daha da gelmedi rüyalarıma. 2016 Şubat ayında sevdiceğimle ilişkimiz başladı. Her zaman yanımda olan en iyi arkadaşıma aşık oldum. Geç buldum ama kaybetmedim :) Sonra tatlı bir evlilik teklifi geldi. Büyük Ada'da, kilisenin hemen solundaki o denize nazır manzarası olan yerde. Temmuz ayında nişanlandık. Sonra 2017ye kadar çok da önemli şeyler olmadı.
Ocak 2017'de işe başladım. sadece 3 hafta sonra annemin meme kanseri olduğunu öğrendik. Evre 2b/3a. Lenf nodu metastazı vardı. Kemoterapi tedavisi hemen başladı tabii. Bu arada düğünümüze sadece 4 ay vardı. İptal etsek mi etmesek mi bir sürü kargaşa.
Mart ayında işten çıkmak zorunda kaldım çünkü annemin ilaç zamanları çok zor geçiyordu. Benim işe gidip nişanlımın anneme baktığı günler oldu. Fabrikalardan nefret ettim. Tam bir Cesur Yeni Dünya simülasyonuydu. 8 kür aldı annem kt'yi. 3 haftada bir. Gelinlik provalarımı onun ilaç zamanlarına göre ayarladım. Düğünümde g,yeceğim ayakkabımı tek başıma almak zorunda kaldım. Hiç unutamayacağım ama unutmak için her şeyimi verebileceğim anılarım oldu. Aile ne demek o ilaçlar sırasında öğrendim/öğrendik. Aile olabilmek için kan bağının gerekli olmadığını, kan bağın olan insanlardan nasıl tiksinebileceğini..
Düğünden sadece 1,5 ay önce sevdiğiceğimin en yakın arkadaşıyla çok büyük bozuştuk. Düğüne gelmediler falan.
Mayıs ayında evlendim. Düğünde annem göz kamaştırıyordu :) Peruğu o kadar yakıştı ki günce.. ama o severek aldığı ayakkabıları giyemedi, çünkü ayaklarının altı tabanlıklı ayakkabıları dışında bir şey giymesine izin vermedi.
Temmuz ayında bi arkadaşımın babasını yıllarca direndiği savaştan kaybettik. Yine kanser. Hayatımda katıldığım en zor cenaze oydu sanırım. Annem hala tedavi görüyorken..
Ağustos ayında yeniden işe girdim. Bu sefer işi sevdim de. Hastanede çalışmayı her zaman sevdim ben.
Eylül ayında annem ameliyat oldu. Çok da güzel geçti çok şükür. Planlanan tarihten önce çıktı hastaneden durumu iyi olduğu için. Annem ameliyat olmadan 1 gün önce o küsüştüğümüz arkadaşımızın babasının uykudan uyanamadığını tam 4 gün sonra öğrendik. Tabii arada küslük falan da kalmadı. Babasını toprağa vermiş bize bir şey söylemeden annemi ziyarete gelmişti. Sonrasında çok kızdık tabii bize o gün söylemediği için.
Ekim ya da Kasım ayında annem radyoterapiye başladı, bize taşındı :) Minnoş minnoş yaşadık yaklaşık 1,5 ay. Ve sonunda annemin tedavisi bitti derken aldığı akıllı ilaç yüzünden kalp yetmezliği geliştiğini gördük. Bu sefer de kalp için ilaç kullanmaya başladı.
Kasım ayının sonunda sevdiceğim uzman oldu.
1 ocak 2018de kardeşim 2,5 yıllık ilişkisini bitirmek zorunda kaldı. Yani 2018 de baba gibi geldi.
Şubat ayında eşim zorunlu hizmet için atamaya girdi.
Mart ayında yine işten çıkmak zorunda kaldım. Çünkü çoook uzak bir diyara taşındık. 7,5 aydır, Allah'ın unuttuğu, 700 kişinin yaşadığı, 1800 rakımda bir ilçedeyiz. Otlukbeli.
Eczane yok, kasap yok, manav yok. Erzincan merkeze 150 km uzaklıktayız. Gün içinde merkeze giden sadece iki araç var sabah 6 ve 6,30da. Öğlen 12 ve 2de de geri dönüyor araçlar. Başka ulaşım yok. İlk başlarda delirmek üzereydim. Kalacak ev yoktu. Polis lojmanında oturduk 3 ay, sonra yeni atanan polisler geleceği için çıkmak zorunda kaldık, Hastane lojmanına geçtik. Taşınırken ayak parmağımı kırdım :) kimse yoktu günce. Doğu'nun insanı yardımseverdir, sizi el üstünde tutarlar demişti annem. Siz kimsiniz, nereden geldiniz, hoş geldiniz, beş gittiniz demeye bile bir allahın kulu gelmedi, nerede ki taşınmaya yardım etsinler. Sadece 10 ay kaldı batıya dönmemize.
Ben hala yüksek lisansımı bitiremedim. Yapıştı resmen üzerime, bitse de kurtulsam sdkksh
Sevdiceğimi anlatmak istemiyorum çünkü gerçekten nazara inanıyorum, hem de eskisinden fazla. Ama sadece şunu söyleyebilirim, en iyi arkadaşlarınızla evlenin :)
Ne 3 yılmış be günce. Neyse ki hepsi geçti gitti.
