12 Temmuz 2019, Cuma
saat: 20:43
Bak şimdi tekrar okudum da kendimi kötü hissettim (bu kendini kötü hissetme hali çift çizgiyi gördüğünde başlıyor sanırım, hatırlamıyorum ilk ne zamandı) (buraya hiçbir şey değilse bir emoji şeysi koyabilsek ne güzel olmaz mıydı, neyse) sanki sadece kötü bir şeymiş gibi; yok vallahi billahi değil.
- - - - - - - - - -
Hayatımın, ailemle ilişkimin ve evliliğimin en değişik dönemini yaşıyorum desem sanırım yalan olmaz.
- - - - - - - - - -
Hayatımın kısmına bakalım azıcık;
Kendimi bildiğim hiçbir dönemde, “bencil” olarak adlandırmam kendimi, çok yardımsever aman başkaları için kendini feda eden de diyemem ama bencil de değilim hani. Ama bak, dün gece uyku tutmadı (halbuki hazır uyuyor, uyusana ama yok uykusuzluk bir uyuşturucu gibi sardı bedenimi); bodurum yanımda mışıl mışıl uyuyor, kafanı dağıtsana, yok! İşe başlamama ne kadar kaldı, nasıl olacak, kimi bulacağız, annem ne kadar gelebilir, ben işi ne kadar idare edebilirim, etmesem ne olur, yok yok edeyim derken bir sonraki seans için uyandık. Bu en ufağı. Tadını unuttuğum şeyler, ettiğim sohbetler vs liste yapsam sonu gelmez. Belki de gelir zira bir çoğunu hatırlamıyorum swh
Ailemle ilişkim zaten apayrı bir noktaya geldi, “ne seninle ne sensiz” şarkısı bizim için yazılmış. Gittikleri gün depresyonun dibindeyim, onlar gelene kadar; geldiklerinden 2 saat sonra tekrar başka bir depresyonun dibindeyim. Hem özgür olmak istiyorum hem de 10 yaşında kız çocuğu gibi yanlarında olmak. Babamla çıkıp kahve içmek inanılmaz keyifli ve dinlendirici ama babamın sürekli evde olup konuşması bir o kadar bunaltıcı. Annem konusuna girmiyorum bile, tango adeta vals kalır aramızdaki ilişkiyi bir dansla tanımlasak. Catdog vardı hatırlar mısın haah işte annem ve ben. Hoş, yalan yok o olmasa ne halt ederdim bilemiyorum. Her şeyi bırak, daha 1 aydır çocuğumu uyutmayı başarabildiğimi düşünürsek (rezaletini bini bi para)
Evliliğim... Hmmm.. Nasıl anlatsam? Yalan yok, bize güveniyordum ama ben bile şaşırdım bu halimize. Bir kere, kesin fikrim şu: Çocuk, bir evliliğin ortasına atılmış atom bombasıdır. Yeterince güçlü değilseniz geçmiş olsun. Çalkalanmadık mı öfff ne biçim, günlerce devam eden tartışmalarımız olmadı mı hem de nasıl. Ama vardığımız yer, en sevdiğim halimiz oldu. Şimşik’in akşam uykusuna yattığı o ilk saat bizim, sadece bize ait; o bir saat powerbank gibi.
- - - - - - - - - -
Yani canım, evet çok zor, çok yorucu ve sonu yok. 7/24 bir mesai ve sonsuz bir sorumluluk ve her şeyin suçlusu sensin (istediklerini kadar aksini iddia etsinler, bu his geçmiyor sanırım), ama öyle güzel bir şey ki. Bilseydim daha önce doğururdum klişesini hiç söylemicem çünkü bugün bu dönüşümü bu şekilde yaşamam için her şey olması gereken zamanda oldu. Daha geç yaşamadığım için şükrediyorum sadece.
- - - - - - - - - -
2 günde 2 günce, benim için çok fazla oldu. Dönene kadar burada kal olur mu, uzun süredir yedek almadım zira.
(Tutamıyordu kendini - Zira mı? Zira nedir?)
