11 Eylül 2019, Çarşamba
saat: 18:25
yoğun yaz partyleri sonunda son 2 haftadır kimseyi görmek istemeyen, hiç bir şey yapmadan evde takılmalı zamanlar yaşadım. doğruyu söylemek gerekirse çok iyi geldi. bedensel tepkilerimin zihinsel olduğunu, geçmiş gelecek ve şu'anın aslında sadece kafamızda dönen hikayeler olduğu gerçeği ile bir kere daha yüzleştim...sakinledim. iyi geldi...bir de zihnime kapılıp planlar yapmaya başlamıştım ama kulağımdan hemen çekti evren, gerek yok bana bırak diye.. bir kere daha bıraktım gerçekte zaten hiç varolmayanı. ilizyonları yani. ilizyonlar nasıl bırakılır? hikayedeki meaculpa karakterinin ilizyon olduğunu farkederek. farketmek belki doğru kelime değil, idrak etmek diyelim..sen yoksun ki neyi fark edeceksin?
peki bu, bu dünya da ne işimize yarar? hiçbir işinize yaramaz. ilizyonların yok olması egonun hoşunu gitmez...plansız, programsız, hayatın getirdiği şekilde yaşamak yaşamın kendisi olmasına rağmen, kafadaki karakter hep bir program, plan yapar, hep bir sonraki anın bundan daha iyi olacağını düşünür. tabi ki yanılır ve tek gerçeği kaçırır...
