07 Nisan 2020, Salı
saat: 12:49
Corona günlerinde aşk başka oluyor mu diye soracak olursan, bence olmuyor. Bildiğin aynı. Dört haftalık karantina sürecinde kavga gürültü çıkmamış olması ise lezzetli bir çipçipet. Hatta işin ilginci, işe gidip gelmenin getirip boynumuza bıraktığı sinir stres seviyesi biraz daha azaldığı için ikili ilişkimiz cilloplar seviyesine geldi.
Buna, N.'nin motosiklet hevesinin tekrar gelmesi, benim bu sefer daha az evhamlı, daha çok dikkatli yaklaşmam falan da etkili olmuş olabilir. Evde, ona alabileceğimiz bi motosiklet bakıyoruz sürekli. Elbette kaza geçirip karayollarını pekmez rengine boyamasından endişe ediyor olsam da, sanırım geçen bunca zamanda karakter olarak biraz daha büyüyerek, evhamlı anne örtümü kenara koydum. Artık kariyerime gözlemeci teyze örtüsüyle devam ediyorum.
Gözleme demişken, kırk yılın başında şöyle enfes bi pizza yapayım dedim, bir haftadır marketlerde maya bulamıyorum. Evet, maya. Yaşadığım bölge cıvıl cıvıl beyaz yakalılarla kaynadığı için, resmen yağmalamışlar ve stoklar çabuk doldurulamıyor. Spora sardırdığım için bayadır yapmıyorum pizzadır, burgerdir; harbi kırk yılın başı bi heveslendim. Sağol beyaz yaka.
Ha sonuçta yakalar beni engelleyemez, ne oldu, ekşi maya yaptım. Bir iki güne, pizza festivali, sucuk, mantar gibi sürpriz -ama sönük- katılımcılarla başlayacak.
İnsan ilişkilerini hiç özlememiş olmayı bir kenara koyuyorum, ama köy yollarında giderken müzik dinlemeyi öylesine çılgınca özledim ki. Gerçekten bardakla kaşıkla tarifi verilmeyecek bir his.
"You guide me on my way.
The road is tricky and wolves amongst us.
The light will lead us to the end."
