19 Ekim 2010, Salı
saat: 12:14
"...
tek adım atsam dalarım ihmal ettiğim
aynalara; ama biçim, hacim, mekan
yok - bir desenin kendini bozan çizgileri çevremde..
susmanın kumuyla sevişen ağzıma armağandır
sesimdeki ur; durdursam saati ve uzağın
boynunu sündürsem odamda; bile hiç!
..."
Hava harika ama benim canım oldukça sıkkın bugün,
suratım kayıplarda yine..
Dışarıdaki kedilerden biri kıçını tutamıyor sanırım, balkonumun çeşitli noktalarında bir takım koyu kütlecikler var, demem o ki ortalığı bok götürüyor. Geldiğimde balkon kapısını açmamla taze bok kokusunun yüzümü tokatlaması bir oldu.
İçtiğim kahvenin kokusu bile kesemedi burun deliklerime tutunan kesifliğini.
ofs..
