19 Ekim 2010, Salı
saat: 12:40
Sabah yirmilik dişimin ağrısıyla uyandım.Benim yirmili yaş bunalımlarım da böyle zor ve çetin olmuştu.İlk olgunlaşama , gençlik bunalımlarım da yine böyle bir sabah gelmişlerdi başucuma.Hiç büyümek istemedim ben.Çocukluk kadar güzeli var mı be!Yaptığın her türlü saçmalık mazurdur çünkü sen bir çocuksun..Şimdi gitsem kendimi yine çocukluğumdaki gibi tuvalete kitlesem acaba abim çocukken yaptığı gibi bana en azılı cinlerin dinlenmek için tuvalet penceresine geldikleri yalanını söyler mi acaba? Aynı şehirdeyiz ama ben 3 aydır çocukluk kahramanım abimi görmüyorum.Büyüdük diye mi uzaklaştık birbirimizden.Onu çok özledim.Ben ona bunları hiç söyleyemedim.Büyüdüm diye mi acaba?Ama ben istemedim ki büyümeyi.Sevgili yirmilik dişim.Arkanda koca bir geçmişi sürükleyip sabahın köründe ne diye geldin.Bana büyüdüğümü hatırlatmak istediğinin farkındayım.Merak etme ben bunu senden önce anladım.Çok sevdiğim yakınlarımla aynı şehirde oturmama rağmen eski samimiyetimizi asla yakalayamayacağım gerçeğini anlayalı çok zaman oldu.Gençliğimin son karın ağrısı sevgili yirmilik dişim lütfen bir dahaki ziyaterlerinde daha makul saatlerde görüşelim.Zira ben sabahları biraz suratsızımdır.Gülerek uyanan insanlardan değilimdir.Neyse armızda makul bir tarih buluruz artık.
20'lik dişime saygı ile duyurulur.
