20 Ekim 2010, Çarşamba
saat: 04:37
Gecikiyorum zaman baba, dibe savruluyorum, yoruluyorum, Saniyeler gecenin içinde kaybolurken saatim sadece son günüme kadar tıklamaya devam edecek.
Bir zamanlar arkadaşımdın şimdi biliyorum ki ellerini bağlayamam. Elimde kalan sadece önümde ki günler onlarda tıpkı bir kum saatinden akar gibi gidiyorlar. Şimdi ne seçebileceğim ne de kaybetmeyi göze alabileceğim zamanım var.
Saniyeler bir öncekini yutarken aslında benden götürüyor sadece. Hayatımdan aklımda kalanlar hoş olmayan tuhaf sahneler.
Zaman peşimden koşarak geliyor sanki... Ben sonsuza dek koşamam ve zamanda kimse için durup beklemez, benim için bile...
Kendimi savunamadığım bir düşman gibi ve son noktamda bir çıkmaz sokak olacak. :)
Hayat o kadar kısaki sanki ufacık bir nokta ve ebedi uyku yerinin hayalini kurmaktan başka bir şey değil.
Biliyorum eski günlerimi geri getiremem...
Zaman aç ve vahşi bir hayvan.
