11 Mart 2012, Pazar
saat: 13:25
Bir pazar günü...
Çay ve can sıkıntısı.
Yanımdan ayırmadığım telefonda duyabileceğim ekşimiş ses tonları sadece, evde kalmayı tercih ediyorum. Başını yere çevirmiş arkadaşlar, konuşurken de farksızlar, sorunları var hepsinin, benden farklı. Sorunsuz değilim elbette, ama konuşmak o kadar zor ki; artık anlatmanın, paylaşmanın anlamı kalmıyor. Kalabalık içerisinde yürürken, veya otururken bir yerlerde, birbirlerine büyük bir istekle birşeyler anlatan insanlara şaşırıyorum, hep dinleyeni gözlemliyorum, anlatıcının esrarengizliğini kabulleniyorum.
Yarın akşam duyacaklarımı biliyorum; onlarca iyi akşamlar, geleceği kimse bilemez, ama herkes tahmin edebilir, tahmin ediyorum...
Yorucu iş, sıkıcı...