03 Ocak 2016, Pazar
saat: 13:05


düşene çok gülüyorum. ama düşen bir bayansa, ımpppff içim eziliyo biraz. çok aciz bi hali oluyo kadın yere kapaklanınca. düşen bir kadını elinden tutup kaldırıp çıkma teklif edesim geliyo. onu mutlu etmek, acısını hafifletmek için herşeyi yaparım. hele bi de düstüm, dizim ufff oldu derse öperim o dudakları. evet kadınlar, artık zayıf noktamı biliyorsunuz. -aman bana ne senin zayıf noktandan dediğinizi duyar gibiym. büyük konuşmayın. yarın öbürgün dolmuştan inerken takılıp kaldırımı yalarsın, ben de orda olurum belki. uzanıcak bir el ararsın. uzan uzan, belki tutarsın bişeyler. pislik..

çocukken bir kaç kez dayak yediğim oldu. dayak atılmaya müsait bi tipim var, onu ben de biliyorum. ama genellikle vücutsal yara berelerden ziyade en büyük darbeyi hep kırılmış gururum alırdı bu gibi durumlarda. en fenası da bir gün, kuzenim burcuyla ekmek almaya mı ne gidiyoruz, onlarla aynı mahalledeyiz. bi sokaktan geçerken 2 kız ve bi çocuk bize laf attı yanlış hatırlamıyosam. burcunun ne tepki gösterdiğini de hatırlamıyorum şimdi, ben lafa lafla karşılık vermiş olmalıyım ki 3 kişinin çemberinde buldum kendimi bi anda.yaşlar 8-9 olsa gerek. o zamanlar karate kursları da en görkemli dönemini geçiriyo, siyah kuşaklı demek tanrı yarısı gibi bişey. sanırım bu 3lü karate çetesi de kurstan aldıkları gazı, sokakta benim gibi bi sünepe döverek perçinlemek istemiş olacaklar ki neyse bunlar bana vurmaya başladılar ama böyle normal tokat, tekme filan değil. baya uygulamalı dövüyolar beni. kız çelmeyle yere yapıştırıyo, çocuk yakamdan tutup kaldırıp boynuma ve ense köküme elinin yan tarafıyla hızlı hızlı darbeler indiriyo falan. patates ettiler beni oracıkta. dövülücek herhangi bi yerim, vurulmadık en ufak bi bölgem kalmamıştı, bunu anlayınca bıraktılar gittiler.
ağrıyan yaralarıma mı yanıyım kızlardan dayak yememe mi ağlayayım.. çok kötü hissetmiştim kendimi.. sapıttım, derbeder oldum. sanırım bu yüzden kadınlarla ilişkilerim iyi değil. çünkü bi kızla ilk en yakınlaştığım durumda o varlık beni öldüresiye dövüyodu, canımı almaya yemin etmiş bi hali vardı. evet lan buldum, bu yüzden kadınlara güvenemiyorum ben, hmmm. vay be, güzel. bu yazıyı yazarken nereye gideceği konusunda en ufak bi fikrim yoktu ama yine bi çıkarım, yine bi tespit yapabildim. bugünümüzde tespitsiz geçmedi allaha şükür.. ekmek bunlar hep..

www.youtube.com/watch?v=fQXc017W-0o


istanbul
hosting