04 Ocak 2016, Pazartesi
saat: 15:53
bazı kelimeleri kullanmak için yazılar yazardı, bazen. mesela arduvaz. kırk yıl yaşadı, kendi kullanmışlığı yoktu. dost meclisinde söylediler bu sözcüğü. durmadı not etti. ertesi hafta metnin göbeciğine yerleştirdi. ne anlatmak istediğinin bir önemi vardı, ne biçemin, ne kaygunun.
günlerden bir gün yine bir dost meclisinde sordular payanda nedir diye. tırt dergisinin 13. sayısında bir şiirde kullanmıştı. cevaplayamadı. onun yerine bir şiir okudu, geçiştirdiğini sanıyordu ama yeni yetme ve heveslisinden bir genç ısrarla sordu. payanda nedir? genç ve öğrenmeye meraklı kimliğinin arkasında handiyse foyayı ortaya çıkarmanın peşindeydi. gözlerinde hınzır bir ifade. cevaplayamadı, bilmediği de adamakıllı ortaya çıkmıştı. yerinden kalktı, karşıda duran üçlü koltukta oturan insanları kaldırdı. sonra koltuğun yüzeyde kalan dış minderlerini çıkardı, iskelet halindeki koltuğa boylu boyunca yatıverdi. kaldırdığı minderleri, ayağa kaldırdığı insanlara tutturmuştu. onlara üzerimi örtün diye bağırdı.
uyudu.
etyen.
