08 Ocak 2016, Cuma
saat: 02:36
Herşeyin sanki herkesten daha geç farkına vardım gibi hayatta. Bu iyi mi kötü mü bilmiyorum tabii ki bunu farketmem için yeniden doğup büyümem gerekiyor.
Şunu iyi hissediyorum ama 30lu yaşlarım suana kadar yaşadığım en güzel yaş. En sakin en dingin en bilen en ön hissi kuvvetli en ben en anne en eş en aşık en zamansız güzellik ne bileyim biri bana baktığında benimle ilgili her düşünceyi çok çabuk onsezgilerimle anlayabilip sağ lobumda ona göre davranış planı oluşturup "kişiye göre" muamele yapabiliyorum artık. Eskiden olsa, ohooo ben benim kim ne düşünürse düşünsün anlamam dinlemem umrumda değil ben uçari ben kaçarı. İnsanlar umrumda değil ben iyiyim diyip herkesin beni uzmesine de ayrı bir izin veriyordum. Ayy olamaz yine bir bicak darbesi ne yapacağım ağla ağla ağla...way be ne sorunlu gunlermis. Şimdi mutluluğu huzuru farklı yollarda olduğunu biraz biraz anladım.
Pek az imtihan devirmedim şu hayatta kaçını geçtim kacinda boş kağıt verip çıktım kacinda bolca karaladim batirdikca battim bilmiyorum. Allah Affettsin yaşanıp pişmem gerekiyormuş bu dünyada pissem iyi de obur dünyaya kalmasa bari oranın pismesi pek çetin olur şimdi.
Gecenin bu saatinde guzide uykumda olmam gerekirken bizim zehrusko bi türlü uyumadi da uyutmadi da.
Bugün güzel bir söz duydum, "bulutlar cogalsada güneş Işıldar"
gunesiniz bol şansınız bahtiniz açık olsun ey alemi insan
Bir şarkı armağan olsun bu geceye:
Kış Masalı...
