09 Ocak 2016, Cuma
saat: 00:04
Sana ait izleri özledim... eşyalarını, kokunu, gülüşünü, yanaklarımdan öpüşünü.... Dünyada en beğendiğin varlık benmişim gibi, beni gördüğün her an büyülenmişsin gibi bakışını.... Benimle hayatımın her saniyesinde gurur duyuşunu, bana verdiğin aidiyet duygusunu çok özledim.
Sanırım dengemi bulamıyorum bir süredir. Sevgiye karşı ciddi bir eksiklik hissediyorum belki de.
Gittiğinden beri bir yarımız eksik diyeceğim ama çok yanımız eksik, itiraf etmek gerekirse...
Çok özlüyorum, çok özlüyoruz seni. Özlemekten yoruluyoruz, sonra yine özlüyoruz.... Birimiz ağlamaya başlayınca sıradan yayılıyor hepimize....
Çok seviyorum seni babam. Nasıl da bir anda gidebildin öylece, tutamadık seni bir türlü............
Sanki insani yanlarım da ölüp gidiverdi seninle. Taşa döndüm adeta...
