11 Ocak 2016, Pazartesi
saat: 00:48
Nerden geldi yine yazma isteği bilmiyorum sanırım yine boğazıma batmaya başladı kelimeler. İnsan mutluyken yazmayı düşünmüyor da hafif hüzün çöktü mü başlıyor dökülmeye. Galiba biri var benimle ilgilenen. Gelmesinden de korkuyorum bi o kadar da gelip gitmesinden. Hatta o kadar umutsuzum ki etrafımdaki herkes benimle ilgilendiğini söylediği halde ben hayır ya saçmalıyosunuz diyip kesip atıyorum. Gerçekten biri beni ben olduğum için sever mi bilemediğimden heralde. Hiç sevilmemiş birini sevmek de zordur bence. Düşünsenize yaptığınız en ufak şeyden mutlu olan ama mutlu olmaktan da bi o kadar korkan biri. Elinizi uzatsanız tutmaya korkan öpseniz yanacağını düşünen. Ben nasıl bu hale geldim? Nasıl benim canımı bu kadar yakmayı başardılar? Nasıl bu kadar kırdılar benim kalbimi? Nolur artık yeni bi hayat başlasın benim için ve hiç bitmesin...
