18 Ocak 2016, Pazartesi
saat: 01:32
'My heart is dead and empty, just like the future..'
Galiba hayatta yaptıklarımın esiri olmayı başardım ben. Hiç başıma gelmez dediğim herşey bir bir başıma geliyor. Kendimden bile sakladığım yedi kat kilit vurduğum duygularım bile artık bana ihanet ediyorlar.
Öyle garip bir his ki içimdeki aslında uzun zaman sonra ilk defa içimdekileri kelimelere dökemediğimi hissediyorum. Kimse suçlu değil, bu sefer ben geç kaldım. Ne doğru zamanda doğru yerde olabildim ne de benim için doğru olan insanı sevebildim.
Şimdi tekrardan yaşamaya korktuğum duygularımı kavanoza koymaya ve onları göremeyeceğim bir yere kaldırmaya çalışıyorum. Çünkü biliyorum ki, bugün başlamasını istediğim hikayenin sonu yok.. Kendi hikayemin kötü sonla bitmeyeceğine o kadar inandım ki, belki tüm bunları inançlarımı ve elimde kalan son hayalimi yani 'mutluluğu' elimde tutmaya çalıştığım için yapıyorumdur. Ama bugün son olsun. Kurduğum hayalleri çöpe attığım, ellerimden kayıp gittiğini gördüğüm son gün olsun istiyorum.
Gelecekle ilgili hiçbir şekilde hiçbirşeye ümit bağlamıyorum. İnsanların beni mutlu etmesi kelebeğin yaşamı kadar kısa sürüyor zaten. Ben mevsimlerin değişmesini bekliyorum artık. Tek bir mevsimi yaşamak değil, her bir mevsimin keyfini çıkartmak istiyorum..
