16 Nisan 2021, Perşembe
saat: 04:02
Ne kaldıysa geriye gülüşüme sırladım
Ay gördü güldüm sandı
Gitti başkalarına doğdu o da
Oysa o bahçede yalnız ben kaldım.
Ellerime sakladım çizgilerinin resmini
Yolların gibi uzun, kıvrak çizgilerin
Bir silah gibi doğrulturdun
Ki sen hep onlarla vurmuştun beni
Kime anlatacağım bu düğümü?
Yalnız ay bilir ve yalnız onun suskunluğu ağlatır beni.
Yalnız o tanır ve yalnız o en uzağımda.
Ölümcül boşluklar aramızda
Her şey akıp gidiyor biz gözlerimizi aksimize asmışken,
Kanımızı emip dünyanın düzenini besliyorlar
Ben de solgun yüzümde tutuyorum hüznünü.
Ama gözlerimizi alamazlar.
Bahar esintisine tutunup gelen kokuları,
Asırlık mekanları,
Yolları,
Sonbahar kabuklarını,
Sahil taşlarını,
Şafak vaktini,
Denizi,
Ormanı..
Bir avuntu demişti, son bir avuntu..
