03 Ekim 2023, Salı
saat: 13:49
Ayıklığımdan ben de faydalanmak istiyorum.
Önce, özgürlüğümün önünde değiştiremeyeceğim bir hayat yaşamamın etkisi olduğunu kabul etmeliyim.
Ben kendini kendi elleriyle, kendi çizdiği o parmaklıklara kapatanlardan biriyim.
Maşallah diyorlar hapsimi görenler, Allah bozmasın diyor.
Ben başımı alıp gidemem, ben kapıyı çarpıp gidemem. Ben bunları yapabilirim aslında, ama şartlı tahliye gibi. 24 saat içinde evde olmalıyım.
S'ye de dediğim gibi tamamen ikili bir hayat yaşıyorum. Birinde 14 yaşından beri odaların kapısını kapayan kundante, diğer yandan, hiç hayal etmediği şeylerle mutlu olamadığı için hep eleştirilen Kundante.
Çocuğuna isim bulamayan kaç kadın var.
Boşver.
Oraları geç.
Bu ikili hayatım, kanımdaki maddelerde en çok farkını gösteriyor. Evdeyken, Stilizan alıyorum. Bunun tüm duygularımı sıfırlaması, en çok da öfkeyi yok etmesi gerekiyor.
Gerçekten de az sinirleniyorum.
Diğer günler, karışımlarım var. Ne yazık ki MDMA beni uyutuyor. Her şeyi denedim. Az aldım çok aldım, kristal aldım toz aldım, tok aldım aç aldım, biraz şundan biraz bundan aldım.
10 dakika sonra tuhaf bir uykuya dalıyorum. O her zamanki uyku değil, ama gözümü açmam mümkün değil. Keşke bunun nedenini bilebilsem.
Reddit de aynı şeyden muzdarip başka birini okudum ama çoğu yorum, uyku değildir o, uyku da olsa, yerinde duramazsın diyordu.
Seratonin geçişinde bir tıkanıklık olabilir diye düşünüyorum.
Seratonine alışkın olmayan bünyem, mutluluğu bilmez tüm mutluluk koşulları meleklerce yaratılsada. Seratonine tepki olarak kapanıyor. Seratonin değildir o, seni kandırıyorlar, tehlike diye bağırıyor.
Sonra LSD var. Mikro doz, makro doz.
O çok intense bir şey, bir iki güzel trip dışında ne hissettiğimi tam anlamıyorum.
Sonra magic mushroom var, o biraz ota benziyor, pek sevmedim.
Ketamin var, o kenarda duruyor. 2CB asla istemiyorum diye notum var dealera. DMT var, onun zamanı daha gelmedi.
En çok speed var.
Bunlardan kokteyllerim var. Ama MDMA hariç. Sonra geceleri zopiclon var, diazpem var.
Böbreğini sikiyorsun diyor içimden biri, e, ölmek kolay değil yeğenim diyor içimdeki bir diğeri.
Neticede, ehliyet kursuna yazıldım.
Şimdiye kadar hiç araba hayali kurmamıştım. Ama olası bir özgürlük kapısı olarak bunu görüyorum.
karavan bakıyorum.
O benim evim olacak. Tekerlekleri olmak zorunda da değil. Bir kapısı olsa yeter.
