19 Nisan 2025, Cumartesi
saat: 01:20
Öncelikle belirtmeliyimkiiii kafam çok güzel.
Aslında zerre yazasım da yok ama yazmazsam başka saçma şeyler yaparım diye açtım, ne yazacağıma dair bir fikrim de yok. Zaten şu an fikrim hiç yok ahahaha
Ya konu ne ara buralara geldi?
En son bir kız vardı çok neşeli
Dans ediyordu
Kimse de pek umrunda değildi
Oha ya 17 sene nasıl geçmiş olabilir üstünden
İşte tam da bu sebepten bi 17 sene sonra daha bunları söylemek istemiyorum
Bu kız yeniden dans etmeli dostum
Gülmeliiiiiiii
Çünkü bi 17 sene sonra, bi 17 senem dahaolma ihtimali şu an olduğundan daha düşük olacak ;)
Hayatın içindeki oyun hamurları gibi değil miyiz? Sürekli şekil değiştiriyoruz.
Dünyayı da hamurdan yapmışlar, o da değişiyor.
Hangimiz değişmedik?!
Bu narsist manyak yüzünden kendimi sürekli delirmişim gibi hissediyorum. Boşanalım daha fazla zorlamanın bir anlamı yok ikimiz için de dedim. Boşanma avukatına gittim, bana “kendini kurtarmanın zamanı gelmiş ve geçiyor” dedi, bu ilişkinin içinden kurtulmak için daha kaç farklı kişiden bunu duymam gerekiyor aptal ben?
Ama bu adam nasıl başarıyor bana sorun bendeymiş gibi hissettirmeyi? Vicdanımla oynamayı? Kendimi güçsüz hissetmemi? Yemin ediyorum hipnoz gibi oluyorum.
Bugün arkadaşım muazzam bir şey söyledi, “kendine bir bak, etrafında seni seven sayısız arkadaşın, komşun, çalıştığın insanlar var. Hiçbiriyle hiç sorunsuz yıllardır sürdürdüğün ilişkilerin var, herkes senden fikir almaya, destek almaya geliyor, seni arıyor soruyorlar sürekli. sence sen kötü biri olsan ya da deli ya da psikolojik sorunları olan sence seni kaç kişi arardı? Kim akıl danışmaya sana gelirdi?”
Doğru. Hiç böyle düşünmemiştim. Sanırım korkuyorum. Boşandıktan sonra eğer mantıklı kalmayı sürdüremezse çocuklarımın çok üzüleceği şeyler yaşanabilir. Korkuyorum. Ya beni seçmezse çocuklarım, o tercihin teması olmaktan korkuyorum. Offff.
Fikrim yok hala ama kalbim varmış, anlatacaklarım çokmuş.
